glitter-graphics.com
glitter-graphics.com
glitter-graphics.com
glitter-graphics.com
Arayı uzatmadan yazmak istedim.Yirmialtı yaşıma bastım.Meşaleli,ateşli,kutlamalı bir düğün tadında doğum günümü sevdiklerimle kutladım.Kaktüs Kafe diye daha yeni yeni kendine “elit” vasfını yükleyen bana göre azcık kıytırık bir kafe de kutlama yaptım.Her zaman gittiğim,çileklisi latte’sini tatmadan günlerimi (abartayım :P) geçiremediğim,takılmalık Kahverengi Kafe de kutlamadım..Canlı müzik imkanını sunmazlar diye teklif etmedim,keşke etseydim..Kaktüs Kafe bir takım vaatler de bulundu,bunları gerçekleştirdi tabi ama yemek servisi için iki saat bekledik,dışarıda bir ateş şovu ve meşaleler oldu bir tek güzel hatırladığım..İşte orda diyebilirim ki ben bildiğin Tanrıça gibi hissettim.O değil de sevgili arkadaşım Mr Todd mu doğumgünü çocuğu oldu ben mi bilemedim bir ara bir baktım meşaleleri almış,herkes onun fotosunu çekiyor ben orda çocuk gibi mızıklanıyorum kimin doğum günü bu yeaaaa diye mızıklanmadım değil..Yemeklerin geç servis edilmesiyle bazı arkadaşlarım sinir oldu,çok kalamadılar..Beraber olabilmeyi istemiştim aslında ama bu organizasyon eksikliği herkesin moralini bozdu.Gecikmeli olarak bir şeyler yaptılar tabi ama geç kaldılar..Herkes pasta kesimine katılamadı..Anladım ki küçük sıcak bir ortam mutluluk için yeterli bir nedenmiş..Herkese göre iyi bir doğum günü kutlamasıydı,özellikle yabancılar bayıldı ama ben çok sevdiklerimin pasta kesimine katılamamalarına çok üzüldüm..Her yeni yaşımda ben aslında bir on yıl geriye gidiyor,daha da çocuklaşıyorum.Yirmi bir yaşımda yaşadığım çok ağlamalı bir doğum günüm oldu,küstüm yeni yaşlara ama atlattım zamanla.Her acıyı zaman yemiyor mu zaten?Beklemesini bilmek gerek.Evet zaman her şeyin ilacı evet hayat devam ediyor evet hayat ışık ve umut dolu.Farkındalığına varıp keyif almak lazım.Her an kıymetli.Bugün bir büyüğüm şunu anlattı: Her şeye yetişmeye çalışan bir hocanın dramı.Japonya ‘da bilgisayar yazılımı ile alakalı bir projeye seçilen başka bir öğretmen arkadaş bilgisayar donanımı üzerine bir kursta dünya da ilk üçe giren bir hocanın bilgisayarın kasasına takılıp çıkamayan diski bir el darbesiyle ,birkaç yeri gevşeterek çıkarmayı denemiş.Evet çıkarabilmişte,yalnız gözden kaçırdığı şuymuş o ana kadar:Japonyalı bilgisayar donanımı konusunda tam bilgiye sahip profesörün ,kısa ama anlamlı cümlesi: “Neden çevrenizde ki her şeye kafanızı yoruyorsunuz,kendi alanınıza odaklanın ,ve bırakın bu işi de bu alanda uzmanı halletsin..”ya öyle işte.Çok bölünen insanın dramı: ona yetişicem,ay buna da ,ee peki kafan nasıl rahata erecek senin? Ben de o insanlardan biri olmak üzereydim.Bu anekdot bana bir ders verdi,umarım sayın okur sen de bunu kendine rota olarak alırsın..
Hayatımda olmasını istediğim ,işte ben bunu hakkediyorum dediğim bir an oldu.Dizlerimi aşık olmak dışında kesen bir olay bu.Pek çok kişinin arzulayıp ,şansına kalan bir olay bu.Küçük bir kentte boyundan büyük işler yapmaya çalışan,kendine Çilek Kız diyen ben Londra Exeter’de on bir günlük ücretsiz( Hibe çıktığından) hizmetiçi kursa katılma hakkı kazandım.Seksenbir ilden gelen başvurularda kırkiki kişi seçilmiş ve bana da yıllardır küs olan şans gülüverdi.Ama totem yapıp ay olmazsa ıııkk bıkkk demeyeceğim..Getirmeyeceğim o olumsuz düşünceleri aklıma..Çünkü ben bu hayatı hak ediyorum,gezip görüp bunları aktarmayı,insanları bu tarz şeylere cesaretlendirmeyi hak ediyorum.Başvurumda yapacaklarım üzerine çok şey yazmıştım,çoğu başvuran hibeyi alıp geziyor ve kösüm kösüm dönüyor memleketine.Ben seminerler yapmayı planlıyorum..Bu bazen lanetler okuduğumuz,bizi boğan küçük kent bunu hak ediyor diye düşünüyorum.Hep cemaat kafasın da (İyi cemaat tayfası da var tabi kısmen) bağnaz,tutucu bir halk yaşamıyor burada..Yabancılar Türkleri yanlış tanıyor ve Türkler kim diyor.Bunları layıkıyla yerine getireceğimi biliyorum..Askere gider gibi sözler yazıyorum evet ama yıkılması gereken düşünceler,farkına varılması gereken gerçekler var sevgili okur.Sevgiyle selamlıyorum seni…Yine gel !
Şimdi söz Çilek Kız ‘ın:
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder