Bir Varmış Kız Uçmuş...

[Glitterfy.com - *Glitter Photos*]

O kadar utanıyorum ki artık yazmamaktan..uğramadım buralara ,sen de p*ç kaldın sevgili bloğum.Şu sıralar biraz düşük enerjiyle hayatıma devam etmekteyim.Aslında yakın bir zamanda hayatımda hep hayal edip yakın zamanda gerçekleştiremem dediğim bir dilek oldu.Hep İngiltere’ye gidebilmeyi istemiştim ama bu daha olmaz ya para biriktirmek lazım,yalnız gitmek istemiyorum gibi türlü bahanelerle kendimi kapatmıştım bu hayale,ama sonra daha önce ki yazılarımdan hatırlayacağınız gibi “Üstümde ki kambur kalkmıştır” adlı blog girdimde gizli bir anlam içeriyordu.Bana karabasan gibi yapışan,peşime bırakmayan,vampir gibi hayat enerjimi emen iki insandan kurtuldum ve artık bir birey olarak kendimi ifade edebilme,var olan kapasitemi layıkıyla yerine getirmeye başladım.Her şey bu iki karabasanın gitmesiyle aydınlanmaya,gözlerim açılmaya ,artık başkalarına değil de kendime çalışmaya başladım .Tam bu esnada herkes tatil de fink fink gezerken ben kendimi duru bir beyinle odaklayıp,hayalime doğru ilk adımımı attım ve başvurum kabul edildi.Oxford’a hibeyle gidebilme şansını elde ettim.Biraz pürüzler çıktı tabi aslında o da ben kaynaklı.Gizli kapaklı işler yapan hayatımda olan insanlara kapak olsun bir nevi diye,hesabımda ilan ettikten sonra bir takım aksiliklerle beraber hallettim.Kalp temizliği çok önemli,herkesi kıskanıp,elimizden geleni yapmazsak ileri gidemeyiz zaten.Çok fesat var etrafta ..Sevgili Didi,”hep nazar var nazar “diye söylerdi,ben de “yoktur o kadar yeaa “diye düşünürdüm ama milletin düşüncelerine iğne batıramıyorsun ,onlar hep kıskanmaya devam edecek,sizin bir yerlere gelmenizi kıskanacaklar..Aslında bunun da kaynağı benim fesatları da lanet olsun ki kendime çekiyorum,ama artık uzaklaştırmak için adımlar atıyorum.Bir duvar koydum,aslında ben mutluyum insanlar beni mutsuz sanıyor.Ama ben mutluluğumu da yansıtmıyorum çünkü onu da kıskanıyorsunuz..
Çok sosyaldim ama sosyallik tek düze gerçekleşen eylemlere dönüştüğünden beri,biraz kabuğuma çekildim.Kendimleyim,kendimi seviyorum,kendimi olduğum gibi kabul ediyorum ve bu beni çok mutlu ediyor.
İşimi seviyorum ama aksaklıklar çok sık olmaya başladı,keşke her şey benim insiyatifim de olsa..Aksaklıklardan etkilenmemek elde değil.Bazen kendimi sorguluyorum aslında ben öğretmen mi olacağım diye? Üniversite zamanında hiç öğretmen olmak istemedim,bu yüzden formasyonu bıraktım.Sonra birden baktım öğretmen oldum ve bu duruma alıştım.Çok değerli bir meslek ama değer görmüyorsun,hep veriyorsun ama alan kişi çok zor,özel de zaten ayrı bir dert,elinden geleni yapıyorsun aynı soruları soruyorlar ,psikolojik olarak hazırlıyorsun öğrenciyi dil öğrenemenin zorluklarına,baya vaktini alıyor,sonra bakıyorsun o yardım ettiklerin seni bir takım şeylerle ithaf ediyor,alıştığın için böylelerine “ya bırak ya” diyorsun.İşte yaşananlar gaddarlığa ve bencilliğe sürüklüyor kişiyi.Mutluluk bencillikten geçiyormuş ama öyle diyorlar..
Bir bırakmadınız sevincimi yaşayayım,Oxford bekle beni geliyorum ben diyeyim açayım kollarımı alsın beni içine..Bir kaç gündür rüyamda görüyorum hep kalacağım aile ile telefonda görüşüyorum.Adaptasyon güçlüğü çekmeyeyim diye kurs başlangıcından iki gün önceye biletimi aldım,ortama alışayım bir havayı kokluyayım.hep imgelememim de caddelerde yürüyorum,içimi sevinç kaplıyor,ilk defa bir geziyi kendim yapacağım,yolculuğum tek başıma,sokaklarda bir ben…Evet güzel bir macera olacak ve eminim ki bakış açımda değişiklik olacak..Belki ben neden gitmiyorum diyeceğim..şu an bulanık isteklerim ama dönüşümle aydınlık beni bekliyor olacak..Merak etmeyin resim şenliği yaşatacağım.Umarım bir de “ Jonathan” bulur,takar koluma gelirim .Yok arkadaş Türk erkeklerinde pek iş..Var olanlar var da beni bulmuyor uzun süredir.Hep baktıklarım “Kaybedenler Kulübü” filmine hipnotize olmuş,özentilikleriyle mide bulandırmaya başlayan tipler…Kıçında b*k var len senin ,önce onu temizle! Artisliğin anlamı yok,öyle giyim –kuşam,iki film izleyip etkisinde kalıp hemen uygularım ki bunu benle olmuyor…Hadi kalın sağlıcakla !

Bu şarkı da benden size gelsin Frou Frou – Let Go.
Öptüm tontiş yanaklardan.